Het opstellen van een ouderschapsplan lijkt simpel, maar dat is het zeker niet. Bij de opstelling van een ouderschapsplan spelen vele belangen; de belangen van vader, de belangen van moeder en de belangen van de afzonderlijke kinderen. (Op de achtergrond kunnen zelfs nog (direct of indirect) de belangen meespelen van opa’s en/of oma’s of andere familieleden). Dit maakt het voor ouders vaak erg lastig om samen een ouderschapsplan op te stellen.
Veel ouderschapsplannen voldoen slechts aan minimale eisen
En dat blijkt wel! Bijna 2 jaar na invoering van de nieuwe wet blijkt namelijk dat er ouderschapsplannen opduiken in alle soorten en maten. Veel ouderschapsplannen voldoen slechts aan de minimale eisen. En er zijn veel voorbeelden van ouderschapsplannen waarin het belang van het kind vaak niet op de juiste wijze wordt meegenomen. Andere belangen wegen hierin jammer genoeg veelal zwaarder.
Dit is onacceptabel!! Want elk kind heeft er recht op dat zijn gevoelens en belangen worden meegenomen in de opstelling van hetouderschapsplan.
Maar wat zijn nu de belangen van het kind?
Om de belangen van een kind goed mee te kunnen nemen bij hetopstellen van het ouderschapsplan moet je eerst meer weten over dit specifieke kind:
- hoe staat dit kind in het leven,
- hoe zit het in zijn vel,
- hoe gaat het om met de scheiding,
- wat zijn sterke en zwakke kanten van dit kind,
- wat zijn de risico’s van deze scheiding op dit specifieke kind,
- in welke ontwikkelingsfase zit het kind,
- hoe gaat het om met andere gezinsleden, de school etc.
Pas als vragen als deze beantwoord zijn van alle kinderen binnen het gezin kan goed overlegd worden welke afspraken en regelingen passen bij dit specifieke gezin. En dan gaat het niet over afspraken die passen binnen de minimale eisen die de wetgever stelt, maar juist ook afspraken over zaken die voor dit kind van belang zijn om afspraken over te maken.
De juiste houding van de specialist.
Een goed ouderschapsplan begint in ieder geval met de juiste houding van de betrokken specialisten, de advocaat en/ of mediator. Dit betekent dat de specialist(en) zichzelf en de ouders regelmatig in het proces de kritische vraag moeten stellen of de belangen van het kind daadwerkelijk centraal staan. Kortom: weten we wat er zich in het kind afspeelt, wat de effecten van deze specifieke scheiding (kunnen) zijn, zowel nu als op de langere termijn, op dit specifieke kind in deze ontwikkelingsfase. Deze kennis is van groot belang bij het opstellen van het ouderschapsplan.
De juiste houding van de ouders.
Aan de basis van een goed ouderschapsplan staat uiteraard ook de juiste houding van de ouders. Dit betekent dat de ouders hetouderschapsplan zouden moeten opstellen vanuit de intentie dat het kind recht heeft op contact met beide ouders. Daarnaast zouden beide ouders de intentie moeten hebben om de band van het kind met de andere ouder te bevorderen.
In de praktijk maken wij regelmatig mee dat het aanvankelijk voor ouders moeilijk is om bovenstaande houding aan te nemen. Dit is gezien de emotionele lading van een scheiding heel begrijpelijk. Een belangrijke taak van een specialist is in onze ogen dan ook om samen met de ouders naar een juiste houding toe te werken, zodat aan het einde van het proces gezegd kan worden: wij hebben de behoeften en belangen van ons kind centraal gezet in het door ons opgesteldeouderschapsplan en in de toekomst kijken wij als ouders samen welke wijzigingen of aanpassingen nodig zijn voor het welzijn van ons kind!